تنها..............

             خدایا

          بابت ان روز

که سرت داد کشیدم متاسفم!

       من  عصبانی بودم

برای انسانی که تو میگفتی ارزشش را

               ندارد

    ومن پافشاری می گردم.....

خدایا دلم مثل اسمون تواین روزا خیلی گرفته

میخوام داد بزنم باتموم وجودم ولی نمیتونم بغض

گلمو گرفته ولی نمیتونم گریه کنم وسخت ترین

 چیز اینه که باید ظاهری خیلی شاد داشته باشم

 خدایا درد دلمو به کی بگم

روی قبرم بنویسید کبوتر شد و رفت

زیر باران غزلی خواند ، دلش تر شد و رفت

چه تفاوت که چه خورده است غم دل یا سم

آنقدر غرق جنون بود که پر پر شد ورفت

روز میلاد ، همان روز که عاشق شده بود

مرگ با لحظه ی میلاد برابر شد ورفت

او کسی بود که از غرق شدن می ترسید

عاقبت روی تن ابر شناور شد و رفت

هر غروب از دل خورشید گذر خواهد کرد

دختری ساده که یک روز کبوتر شد و رفت

در وصل هم زعشق تو ای گل در آتشم

عاشــق نمی شوی کـه ببینی چــه می کشم

با عقل آب عشق به یک جو نمــی رود 

 
بیــچاره مــن ، کــه ساخــته از آب و آتــشم

دیشب سرم به بالــش ناز وصـال و باز 

پروانه را شکایتی ازجـور شمـع نیست

 
عمری است درهوای تو می سوزم و خوشم

خلقم به روی زرد بخندند و باک نیست

بـــاور مکن که طـعنه طــوفان روزگار 

 
جــز در هــوای زلــف تــو دارد مشــوشــم

سـروی شدم به دولت آزادگی کــه سر

دارم چو شمـع، سرّ غمش بر سر زبان

هر شب چـو ماهـتاب به بالین من بتاب

گـر زیر پیرهن شــده، پنهان کـنم تو را

لب بر لـبم بنه به نــوازش دمی چـو نی

 
تــا بشــنوی نــــوای غــزل های  دلکشـــم

ساز صبا به نــاله شــبی گفت شهریــار  

 
این کار توست من همه جور تـــو می کشم

محمدحسین بهجت تبریزی (شهریار)

دلم آشفته آن مايه‌ی نازست هنوز

وين چه سوزيست كه در پرده سازست هنوز